Koeien met gouden horens

‘Jonge mbo’ers gewild op de arbeidsmarkt’, ‘de goede tijden herleven’, ‘te kort aan personeel’. Zomaar wat krantenkoppen van de laatste weken. Nadat Nederland uit haar winterdip kwam, leek het wel alsof ook de arbeidsmarkt weer wakker is geworden. Vanuit alle kanten wordt er door uitzendbureaus en recruiters getrokken aan, vooral technisch geschoold, personeel. Iedereen heeft wat te bieden, maar zijn dit geen koeien met gouden horens ?

Na jaren van crisis is iedereen opgetogen dat de economie weer aantrekt. Huizen schieten uit de grond en overal zie je de nieuwste vrachtwagens rijden. Er wordt zelfs zoveel gebouwd dat er een tekort is aan bouwgrond. En natuurlijk wil iedereen hierop inspelen. Sinds 2014 zijn er 630 makelaarskantoren bijgekomen. 630! Zijn we dan echt bezig met het creëren van rust en stabiliteit op de arbeidsmarkt? Waar werknemers zich ontplooien, opdrachten gezamenlijk gerealiseerd worden en Jan van 55 jaar zich niet druk hoeft te maken over zijn pensioen of lijfrentepolis? Of zijn we bezig met een, té gejaagde en gevaarlijke, inhaalslag van datgene we hebben verloren de afgelopen jaren? Achter de gouden bergen en vele loze beloftes lijkt er op deze manier wederom onrust en chaos te schuilen.

Totale chaos

Wij krijgen de vele verhalen te horen van mensen die platgebeld werden door recruiters, omdat zij het beste van het beste te bieden hadden. Zonder enige kennis van jou als mens, wensen en behoeftes hebben ze al diréct de júiste vacature voor je klaarliggen. Je kan ook gelijk meer verdienen en de bomen lijken tot in de hemel te groeien. Maar zodra je binnen bent, vergeet iedereen het proces van inwerken en onboarding. Je krijgt een bureau, een telefoon en je moet maar mee.

Bij een uitdaging waar je met je handen werkt is het waarschijnlijk nóg erger. Door een krapte op de arbeidsmarkt moet je vanaf minuut 1 knallen!

Niet even meekijken, geen normale werkdagen, maar van 6.00-18.00 solo proberen wijs te worden in de chaos waarin je bent terecht gekomen.‘Wij hebben immers grof geld voor je betaald.’ Ondertussen rent iedereen door elkaar om overal brandjes te blussen, want niemand wil dat ene project of die ene opdracht missen. Vele van deze verhalen eindigen met: ‘ik was er helemaal klaar mee’. Moeten we niet bezig zijn met kwaliteit, service, samenwerking en nazorg in plaats van ‘adhoc’ rennen en vliegen?

Een gewaarschuwd mens telt voor twee

Werknemers en werkgevers moeten gewaarschuwd worden. Is dit echt de nieuwe, goede tijd? Of signaleren we hier een kortstondige opleving die na twee jaar weer in elkaar zakt?

Wij vinden dat kwaliteit nooit verloren moet gaan en dat het scoren van een opdracht niet het belangrijkste is. Om de continuïteit van je bedrijf te waarborgen moet je vooruit denken. Als je die medewerker niet inwerkt, hoe verwacht je dan dat hij de komende jaren een dragende kracht voor je wordt? Probeer rust en stabiliteit te creëren in de ad-hoc cultuur die nu heerst in werkend Nederland, want wij geloven erin dat je dan het langste leven hebt.