Dag van de Jazz

Dag van de Jazz

Beste Jazzliefhebbers,

Op een dag als vandaag – de Internationale dag van de Jazz – schrijf ik graag mijn stukje mee.

Recent hebben we een mail ontvangen van North Sea Jazz over meerdere opties voor deze versie van 2021. De kans dat het festival in z’n geheel een jaar wordt verplaatst is erg groot, de meeste mensen hebben hiervoor gestemd. Vandaar een korte terugblik op de laatste versies.

We gaan even terug naar 2018. Pharoah Sanders in de Hudson. Gezien zijn vaak kleurige outfits hadden we verwacht hem direct te signaleren bij binnenkomst op het podium.

Deze legendarische saxofonist/fluitist blijft voor velen wellicht voor altijd verbonden aan zijn werk met John Coltrane, midden jaren ’60. Hij is nu echter een dagje ouder en zat heel rustig in een hoek. In beginsel onvindbaar voor ons. Ná een paar minuten mooi samenspel van de band zagen wij ineens beweging, schuifelend kwam hij het podium op. Direct een solo met z’n sax, een dansje met de knieën. We keken elkaar aan, instemmend waren we het erover eens. De oude baas rockt!

Tijdens deze versie van NSJ staat mij ook de optredens van de ‘new generation’ erg goed bij. Gary Clark Jr. for example. Wat een virtuoos op gitaar! Zijn cocktail van ruige blues, soul en rock was werkelijk een genot om te zien. Later heb ik ‘em ook nog een keer live gezien op het Bluesfestival @ Grollo. Ook daar was hij weer geweldig. Máár daar werd hij wellicht nog afgetroefd door dé sensatie van het festival; Eric Gales, a left handed guitar player. Wat een energie! Wat een skills!

Ook generatiegenoot Leon Bridges was van de partij op NSJ 2018. Al wel iets van hem gehoord vóór deze versie van North Sea Jazz, maar sinds zijn optreden in de Maas? Hooked! We hadden werkelijk een uitstekend plekkie, direct voor het podium. Zijn dans skills, bewegingen in combinatie met zijn soul stem hebben een verpletterende indruk gemaakt. Ná zijn optreden stond hij later ook lekker relaxt tussen het publiek een praatje te maken met een ieder, genietend van het optreden van Anderson Paak (wat kan deze man drummen!).

Een jaar later heeft organist/trompettist/keyboardist Joey DeFrancesco een werkelijk virtuoos optreden gegeven in de Hudson. Net als wonderkind Stefon Harris die in totaal circa twintig verschillende instrumenten bespeeld!

Toetsenist Robert Glasper was ook een genot om naar te kijken én te luisteren. Continu grappen tussendoor en een absolute brug slaand tussen jazz en hiphop.

En wat te denken van Mayra Andrade in de Congo tijdens deze versie? Pfff! In haar aparte, maar uiterst stijlvolle witte jurk was ze haast betoverend! Wat komen er een heerlijk aantal culturen en muziekstromingen via haar het podium op! Het publiek werd gek! De betovering móest er haast wel uit en hoe? Het laatste halfuur ging het he-le-máál los voor het podium. Mensen móesten simpelweg dansen, het kon niet anders.

Het is gewoon té veel om te vertellen. Laat ik het hier dan ook bij houden. Vóór dat de weemoed het overneemt. Zoete herinneringen worden hopelijk snel weer realiteit.

Vergeet ook zeker niet te luisteren naar Ron Carter, Avishai Cohen, Mokoomba (niet eens over verteld in deze blog? Hou op hor! Sloten de zaterdag in 2019 op het buitenterrein af. Wat een feest!).

Stay safe, enjoy the music.

Arie.

Geniet jij ook zo van kunst en cultuur? Lees dan ook onze museumtips!